Włochy 17-31 lipca 2005r.

Chyba wszyscy z niecierpliwo¶ci± wyczekiwali¶my na ten wyjazd i niestety... min±ł zanim się obejrzeli¶my.

Wyjechali¶my z Polski 17 lipca w południe i już w nocy znaleˇli¶my się na darmowym campingu w Hollental. Camping wywarł na nas raczej pozytywne wrażenie...bardzo czyste toalety, obok strumyk tylko w nocy trochę za wilgotno. Miejsce bardzo popularne w¶ród polskich wspinaczy...spotkali¶my ich tam więcej niż w Podlesicach :P Trochę snu i od razu ruszyli¶my w skałki :) wspinanie w Adlitzgraben było bardzo przyjemne: spory rejon, dobre tarcie, wygodne chwyty... idealnie :) Spędzili¶my tam 2 dni i ruszyli¶my do naszego celu... do Włoch!

Niestety nasz pobyt tam nie rozpocz±ł się zbyt optymistycznie... pomijaj±c szalonych wloskich kierowców, którzy nie raz wprawili nas w osłupienie, mieli¶my doczynienia także ze złodziejami, pierwszej nocy na parkingu przy autostradzie próbowali się dobrać do naszych aut. Zaczęło się nieprzyjemnie ale to był tylko jeden pechowy dzień, potem było już tylko lepiej :-)

Zwiedzili¶my Wenecję BEZ MAPY, co jest nie lada osi±gnięciem! Ciężko było wydostać się z sieci uliczek, które swoj± drog± tworz± specyficzny klimat. Dotarli¶my do Ceredo i spędzili¶my tam kilka dni nocuj±c na dziko przy strumyku. Wspinania nie brakowało, pogoda dopisywała i humory też, więc czego chcieć więcej? :) A jednak chcieli¶my czego¶ więcej, a mianowicie sklepu wspinaczkowego. Znaleˇli¶my ich kilka w Arco i kupili¶my sprzęt znacznie tańszy niż w Polsce.

W okolicach Arco, a dokładnie w Riva del Garda odnaleˇli¶my k±pielisko i rozkoszowali¶my się słońcem, wod± i falami jeziora Garda :) Po chwilach relaxu przyszedł czas na wspin, tym razem w Crosano. Nocowali¶my na dzikim campingu tolerowanym przez carabinierów :) niestety nie było tam wody, po któr± trzeba jechać ok. 3 min. do s±siedniej wioski gdzie jest kranik przy placu zabaw. Wspinania w Crosano jest sporo, ale drogi bardzo bardzo łatwe s± dosyć nieprzyjemnie wy¶lizgane, co nie zmienia ich trudno¶ci, bo s± to praktycznie same klamy :) drogi trudniejsze bardzo przyjemne, o podobnym charakterze jak te w Jurze.

W drodze powrotnej odwiedzili¶my rejon Erto znajduj±cy się w pobliżu ogromnej tamy, która zainteresowała nas chyba bardziej niż skały, które były najbardziej ¶liskimi skałami jakie widzieli¶my w życiu, widocznie taka skała... Poza tym nie wzbudziły w nas zachwytu chwyty przykręcone do drogi oraz dwie drogi calkowicie wykute :/ Charakter wspinania był zupełnie inny nie tylko ze względu na ¶lisko¶ć, ale rodzaj chwytów przez co s±dzę, że warto było spróbować i nauczyć się czego¶ nowego.

Ostatnim miejscem jakie odwiedzili¶my były Dolomity. Znaleˇli¶my tam rejony z drogami sportowymi, jeden zdecydowanie dla pocz±tkuj±cych z ogromn± ilo¶ci± prostych dróg (Sass de Stria), a drugi już bardziej ciekawy (Sass Dlacia) drogi trudniejsze, wymagaj±ce my¶lenia :) i sprawiaj±ce wiecej satysfakcji z ukończenia takiej drogi :) W pierwszym miejscu nocleg możliwy jest na do¶ć sporym parkingu przy drodze, nie rozbijali¶my tam jednak namiotów, a w drugim rejonie jest duży camping, za który trzeba też dużo zapłacić.

To były ostatnie miejsca, w które zawitała nasza lubelska ekipa.Szybko nam minęły te 2 tygodnie za granic± :( obfituj±ce w duż± ilo¶ć przej¶ć wspinaczkowych, duż± ilo¶ć spożytych płynów :) bo pogoda nam dopisywała i słoneczko przygrzewało, duż± ilo¶ć sprayu po opalaniu :) bo się niektórzy przypiekli, duż± ilo¶ć paliwa bo sporo podróżowali¶my, duż± ilo¶ć pizzy bo Włosi robi± j± wy¶mienit± :P i w duż± ilo¶ć ¶wiec :) bo lubili¶my ciepłe wieczory spędzać przy ich balsku :)

Aga :)