Rodellar

07/08.2008

Jak co roku w wakacje nadszedł czas na chwilę zapomnienia o wspinaniu panelowym i wyjazd w skały! Tym razem postanowili¶my odwiedzić znany hiszpański rejon, bardzo popularny w¶ród polaków - Rodellar. Decyzja o wyjeĄdzie zapadła już w marcu, zarezerwowali¶my bilety lotnicze i pozostało tylko oczekiwanie, któro minęło bardzo szybko.

Sama podróż dłużyła się bardzo i była dosyć męcz±ca: poci±g, samolot, autobus, noc w Barcelonie, znowu autobus, autostop i w końcu w 42 stopniowym upale, niewyspani i głodni dotarli¶my na miejsce, pozostało tylko rozstawienie namiotu, szybka przek±ska i... wycieczka na rozeznanie w stronę skał, 5 minutowy spacer po "miasteczku" i doszli¶my do zej¶cia do doliny, widok jaki mieli¶my przed sob± wymuszał tylko jedn± my¶l: "już wiem, że tu na pewno wrócę...". Sektory skalne po obu stronach doliny, po¶rodku rzeczka, mnóstwo zieleni, bezchmurne niebo, słoneczko, było idealnie i do wspinania i do odpoczynku, dlatego też jest to miejsce przyci±gaj±ce bardzo dużo ludzi, zarówno wspinaczy, osoby uprawiaj±ce canyoning, jak i zwykłych turystów.

Pocz±tkowo obawiałam się że wspinanie w ¶rodku lata w Hiszpanii będzie mało komfortowe że względu na upały, owszem na słońcu raczej nie dało się wspinać, chociaż widziałam ¶miałków, ale w cieniu jak dla mnie było w sam raz. Do około godziny 14, warunki do wspinania były po jednej stronie doliny, w tym czasie najbardziej oblegany był sektor El Camino, gdzie stosunkowo łatwe drogi przyci±gały wręcz tłumy na rozgrzewkę. Drogi warte polecenia tam to: Billy el Rapido 7a+ i Toma Castanzo 7a+. Gdy słońce zaczynało o¶wietlać tę rozgrzewkow± ¶cianę, wszyscy pomału przenosili się na drug± stronę doliny, zatrzymuj±c się na chwilę dla ochłody przy strumyku. Popołudniu i wieczorem wspinanie było możliwe w sektorach które robiły największe wrażenie swoj± wielko¶ci± i formacj±, gdzie znajduj± się jedne z najtrudniejszych dróg, czyli Las ventanas del Mascun (Pata Negra 8c), czy Gran Boveda (Geminis 8b+/c?). S± także sektory w których można się wspinać przez cały dzień, np: Cafe solo, Ali baba, Familia Manson, czy ten, który nam bardzo przypadł do gustu - Aquest any si, niestety jest on cały czas oblegany przez tłumy ludzi.

Dni "restowe" przebiegały pod znakiem opalania i k±pieli w rzece Jeżeli chodzi o cały rejon to przeważaj±c± formacj± s± przewieszenia, z różnorodnymi drogami, od krótkich bulderowych, do bardzo długich - ci±gowych, czy też ¶redniej długo¶ci z miejscem bulderowym (moje ulubione :). Największe pole manewru maj± raczej zaawansowani wspinacze, mniej pocz±tkuj±cy, aczkolwiek my¶lę że każdy znajdzie tam co¶ dla siebie.

Jak na tak duży rejon, nasz 3 tygodniowy wyjazd okazał się co najmniej o połowę za krótki, gdyż rozwspinanie przyszło dopiero pod koniec, kiedy już z żalem odliczali¶my dni do końca, ale co do tego że tam kiedy¶ wrócimy nie mam najmniejszych w±tpliwo¶ci!